ZASADY, DEFINICJE, OZNACZENIA
Dobór właściwego oświetlenia spełniającego wszystkie wymagania zamierzonych efektów, energooszczędność, trwałość jest skomplikowanym zadaniem, które należy powierzyć profesjonalistom. Chcemy jednak w przystępny sposób zapoznać Państwa z podstawami wiedzy o oświetleniu i naszej ofercie abyśmy znaleźli „wspólny język” i mogli zaspokoić oczekiwania klientów.
Oświetlenie jest nieodłącznym elementem środowiska w którym żyjemy, pracujemy, odpoczywamy. Od jakości oświetlenia zależy bezpieczeństwo i efektywność pracy, również odprężenie i dobre samopoczucie. Jakość światła musi uwzględniać równocześnie trzy aspekty: potrzeby człowieka, warunki ekonomiczne, standardy architektoniczne.
Strumień świetlny ∅(Lm) jest całkowitą ilością światła wysyłaną ze źródła światła.
Światłość I (cd) określa ilość światła wysłaną w konkretnym kierunku. Jest to gęstość kątowa strumienia świetlnego. Przy pomocy światłości tworzy się krzywe rozsyłu światła dla oprawy.
Natężenie oświetlenia E (lx) jest to ilość światła, która wysłana z oprawy dociera do powierzchni oświetlanej.
Luminancją L (cd/m2) nazywamy to światło, które odbije się od powierzchni i dotrze do oka obserwatora. (Luminancje posiada wszystko to co widzimy). Również źródło światła ma swoją luminancję gdyż światło jest wysyłane zawsze z określonej powierzchni czasami bardzo małej, wówczas jest to luminancja o dużej wartości, która razi w oczy. Jest to tzw. zjawisko olśnienia.
Krzywa światłości jest to powierzchnia utworzona przez zbiór punktów będących zakończeniami wektorów światłości „zaczepionych w środku oprawy”. „Długość wektora” – wartość światłości. Położenie wektora w przestrzeni odpowiada kierunkowi, w którym dana światłość występuje. Inaczej jest to krzywa we współrzędnych biegunowych lub prostokątnych przedstawiająca zależność światłości od kąta wypromieniowania.
Wskaźnik oddawania barw (Ra) jest miarą określającą właściwości oddawania barw w danym świetle. Maksymalna wartość wynosi 100 i przyjmuje się ją dla światła słonecznego (100–80 bardzo dobry, 80–60 dobry, 60–40 dostateczny).
Temperatura barwowa wyrażona w Kelwinach K określa barwę emitowanego światła. Temperaturę zimnego światła dziennego przyjmuje się 6500 K, dla świecy 1800 K, a dla żarówki 2700 K.
Kontrast K jest to różnica w wyglądzie dwóch części pola widzenia oglądanych jednocześnie jeden po drugim. Jest wyznaczany po przez różnicę luminancji odniesionej do luminancji [K=(L2-L1)/L1], lub jako stosunek luminancji [K=(L2/L1]. Istnieje kontrast luminancji i barwy.
Równomierność natężenia oświetlenia δ jest to stosunek minimalnego natężenia oświetlenia do średniego natężenia oświetlenia w rozpatrywanym polu.
δ=Emin/Eśr nie kie dy δ=Emin/Emax
Równomierność luminancji δ jest to stosunek minimalnej luminancji do średniej powierzchni w rozpatrywanym polu.
δ=Lmin/Lśr nie kie dy δ=Lmin/Lmax
Spełnienie wszystkich zasad dobrego oświetlenia jest trudne, ale należy dążyć do spełnienia jak największej ilości warunków. Aby przybliżyć znaczenie poruszanych czynników przedstawione zostały skrócone definicje najważniejszych parametrów świetlnych.
Wykres biegunowy ilustruje dystrybucję natężenia oświetlenia na płaszczyźnie po przecznej (0o–180o) i płaszczyźnie wzdłużnej (90o–270o) względem położeniaźródła światła.
Wykres biegunowy ilustruje dystrybucję natężenia oświetlenia na płaszczyźnie po przecznej (0o–180o) i płaszczyźnie wzdłużnej (90o–270o) względem położeniaźródła światła.
